در تکنیک‌های جراحی که مخاط بینی حفظ می‌شود، پوشش داخلی حفره بینی، تیغه میانی و شاخک‌های تنفسی بدون آسیب باقی می‌مانند. بنابراین، پس از جراحی هیچ بافت برش‌خورده و خون‌ریزی‌دهنده‌ای در داخل بینی باقی نخواهد ماند و برش‌های ایجادشده در ناحیه ورودی بینی، کلوملا و پره‌ها با ۶۰ تا ۷۰ بخیه ظریف بسته می‌شوند، در نتیجه، محل فعالی برای خون‌ریزی پس از عمل وجود ندارد و نیازی به استفاده از تامپون نیست.

با این حال، تیغه میانی بینی پس از اصلاح انحرافات استخوانی و غضروفی، ممکن است مستعد تجمع خون و ایجاد هماتوم شود. به همین دلیل، علاوه بر بخیه‌های قابل جذب، از اسپلینت‌های سیلیکونی نازک، انعطاف‌پذیر، بی‌رنگ و کوچک در داخل بینی برای جلوگیری از این مشکل استفاده می‌شود.

در این روش، برخلاف استفاده از تامپون، تنفس بیمار مسدود نمی‌شود و اسپلینت‌های داخلی بدون درد و خون‌ریزی، هم‌زمان با برداشتن اسپلینت خارجی و پانسمان سطحی بینی خارج می‌شوند.